Η εμφάνιση του Άρη στη Λειβαδιά επιβεβαίωσε σε ένα ακόμη παιχνίδι δυο πράγματα. Το πρώτο ότι ο Μανόλο Χιμένεθ έχει ξεκάθαρα βάλει την ομάδα του σε ένα mode διαχείρισης λόγω τραυματισμών και ανετοιμότητας αρκετών ποδοσφαιριστών, περιμένοντας τη στιγμή που θα έχει πλήρες ρόστερ και τους πιο ποιοτικούς του παίκτες σε καλύτερο αγωνιστικό ρυθμό, επιλέγοντας συνειδητά να μην πάρει περιττά ρίσκα. Έχοντας σε προτεραιότητα πρωτίστως να μην χάσει, χαμηλώνοντας αυτομάτως τον πήχη των φιλοδοξιών μέσα στον αγώνα, τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Το δεύτερο ότι ο Άρης, όσο υπερισχύουν τα παραπάνω, παραμένει, τέσσερις μήνες μετά την έναρξη της σεζόν, μια ομάδα που ψάχνει να βρει αγωνιστική ταυτότητα. Ο Μανόλο Χιμένεθ κοντεύει να συμπληρώσει δυο μήνες στον πάγκο του Άρη και δυσκολεύεται να δώσει στο γκρουπ να κατανοήσει ποιος είναι ο αγωνιστικός προσανατολισμός του Άρη στο χορτάρι. Έχω την εντύπωση ότι με την αλλαγή σχηματισμού και θέσεων στους παίκτες κάθε εβδομάδα δεν βοηθάει και ο ίδιος και το γκρουπ περισσότερο μπερδεύεται παρά αποκτά μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Ο Άρης για 70΄ λεπτά ήταν αργός, ακίνδυνος επιθετικά και εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα που απαιτεί περισσότερα τρεξίματα που δεν μπορούν να τα υποστηρίξουν οι παίκτες που επιλέχθηκαν. Ο Μόντσου για παράδειγμα ως εσωτερικός μέσος, αυτοακυρώθηκε και η μοναδική του χρησιμότητα ήταν η εκτέλεση των στατικών φάσεων. Ο Γιένσεν (που σε όποια θέση κι αν τον βάλεις θα το προσπαθήσει λόγω νοοτροπίας) δεν είναι full back. Ο Μορόν δεν μπορεί να ασκήσει πίεση και ο Ράτσιτς είναι αργός για μονό εξάρι.

Χθες ο Χιμένεθ προτίμησε να ξεκινήσει με 3-5-2 θέλοντας να μπλοκάρει μεσοεπιθετικά τον Λεβαδειακό, χωρίς να τον πολυενδιαφέρει τι θα κάνει ο ίδιος από τη μέση και μπροστά. Το γρήγορο γκολ και ο αέρας που δεν ήταν σύμμαχος για καμία από τις δυο ομάδες, ήταν βούτυρο στο ψωμί του Άρη. Το ματς στο πρώτο ημίχρονο είχε ελάχιστο καθαρό χρόνο παιχνιδιού, αρκετές διακοπές και λίγο ποδόσφαιρο. Ο Άρης δεν απειλήθηκε ούτε από τον άξονα ούτε και από τις πλευρές, «πάτησε» πάνω στο αυτογκόλ που τον έβαλε μπροστά στο σκορ και το πήγε… σβηστά. Μάλιστα συνέχισε στο ίδιο νωχελικό τέμπο ακόμη και όταν ο Λεβαδειακός κυκλοφορούσε καλύτερα την μπάλα στην επανάληψη. Χωρίς πολλές φάσεις βέβαια για να είμαστε δίκαιοι. Είναι ανεπίτρεπτο όμως να παίζεις με τρεις ψηλούς κεντρικούς αμυντικούς και να δέχεσαι γκολ από στημένη φάση ( αν και είναι ξεκάθαρο ότι αυτή ξεκίνησε από ανύπαρκτο φάουλ του Γαλανόπουλου). Στην ουσία η φάση αυτή ακύρωσε από μόνη της το 3-5-2 το οποίο άργησε ακόμη ένα δεκάλεπτο να αλλάξει ο Ισπανός τεχνικός.

Μόλις άλλαξε σχηματισμό και το σχήμα έγινε πιο ορθολογικό με την είσοδο Δώνη και Γιαννιώτα και στο τέλος του Χαμζά Μεντίλ με τον Γιένσεν να πηγαίνει στον άξονα, φάνηκε ότι ο Άρης αδίκησε τον εαυτό του και ταυτόχρονα υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του Λεβαδειακού. Στο διάστημα αυτό ο Άρης ήταν που είχε τις μεγαλύτερες ευκαιρίες και θα μπορούσε να πάρει και το ματς στο τέλος. Ακόμη κι αν το κατάφερνε όμως, έχω την αίσθηση ότι η απόδοσή του παραμένει και με το νέο προπονητή σε πολύ ρηχά νερά και δυσκολεύομαι να κατανοήσω ποια είναι τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ο Ισπανός τεχνικός δήλωσε ικανοποιημένος από την απόδοση της ομάδας. Μακάρι να ξέρει κάτι παραπάνω και σύντομα να το δούμε…Η ουσία είναι ότι ο Άρης παρέμεινε για τέταρτο σερί παιχνίδι χωρίς νίκη, σκοράρει με το σταγονόμετρο (έχει πετύχει τρία γκολ) και η επίδοση μπορεί να φτάσει και τα πέντε ματς, με δεδομένο ότι ακολουθεί ένα ακόμη δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Και κάτι τελευταίο. Ο Χιμένεθ ένιωσε την ανάγκη να κάνει μια διευκρινιστική τοποθέτηση για τα όσα είπε μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό αφήνοντας υπονοούμενα για την προετοιμασία της ομάδας και τον προκάτοχό του στον πάγκο. Έσπευσε να διαψεύσει ότι εννοούσε τον Μαρίνο Ουζουνίδη τον οποίο χαρακτήρισε εξαιρετικό επαγγελματία. Δεν έχουμε λόγο να μην δεχθούμε την διευκρίνιση αφού ένιωσε ότι παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του και αυτό ήταν το σωστό. Τώρα όμως που το διευκρίνισε, μήπως για να καταλάβει και ο κόσμος, να πει και τι έχει καταλάβει ότι έφταιξε αφού δεν αφορούσε τον προηγούμενο προπονητή;

ΥΓ.  Χωρίς να είμαι στις προπονήσεις είναι άξιο απορίας για αρκετούς που ο Μορουτσάν και ο Μισεχόι δυσκολεύονται με τον Χιμένεθ να βρουν εσχάτως χρόνο συμμετοχής έστω και ως αλλαγή. Δυο παίκτες που αν μη τι άλλο έχουν ποιότητα που είναι φανερό ότι την χρειάζεται το γκρουπ μέχρι να μπει και ο Πέρεθ. 

ΥΓ2: Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι η διαιτησία του Τσακαλίδη διαμόρφωσε το αποτέλεσμα και θα κάνει λάθος ο Άρης αν δεν κοιταχτεί με ειλικρίνεια στον καθρέφτη ώστε να δει πως θα λύσει τα αγωνιστικά ζητήματά του. Όμως και... τυφλός να είναι δεν γίνεται να μην βλέπεις ότι στην επανάληψη ο Τσακαλίδης έκανε λάθη σε αρκετά σφυρίγματά του και όλως τυχαίως αυτά ήταν όλα υπέρ των γηπεδούχων...

Πρωτότυπο άρθρο