Ευτυχώς το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε. Και όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Ο Ολυμπιακός πήρε την κούπα, που τόσο πολύ ήθελε και οι άνθρωποί του μπορούν να πανηγυρίσουν χωρίς φόβο και με πολύ πάθος την επιτυχία αυτή στα 100 χρόνια ιστορίας της ομάδας τους.

Τι κι αν χρειάστηκε να βιαστεί η κοινή λογική;

Τι κι αν χρειάστηκε να βιαστεί το ίδιο το μπάσκετ;

Τι κι αν χρειάστηκε να βγουν μπροστά οι καμικάζι του Βαγγέλη Λιόλιου για να γίνουν όλα όπως πρέπει;

Τι κι αν χρειάστηκε να εξεφτελιστούν θεσμοί και όργανα προκειμένου ο Φουρνιέ να παίξει κανονικά στον χθεσινό, τελευταίο τελικό ώστε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να μη νιώθει… άβολα;

Αυτός ο τίτλος θα μείνει στην ιστορία. Αλλά δυστυχώς δε θα μείνει στην ιστορία γιατί ο Ολυμπιακός άξιζε να τον κατακτήσει και τον κατέκτησε. Αλλά γιατί ο Ολυμπιακός και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι προσωπικά πήραν το μεγαλύτερο δώρο στα γενέθλια του Ολυμπιακού.

Η χρονιά κρίνεται ως αποτυχημένη. Ξεκάθαρα. Όχι όμως μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ. Μια χρονιά όπου οι «πράσινοι» έχασαν τα πρωτεία τους κατακτώντας μόνο το Κύπελλο Ελλάδας και μια χρονιά που το ελληνικό μπάσκετ δυσφημίστηκε στα πέρατα της γης.

Μια δυσφήμιση που φέρει τη σφραγίδα του… άφαντου Προέδρου της Ομοσπονδίας του. Του ανθρώπου εκείνου που ήρθε ως άλλος… Μεσσίας για να σώσει το άθλημα και το έχει… καταστρέψει.

Με την ανοχή φυσικά, αν όχι και τις… ευλογίες, όλων των αρμόδιων φορέων. Μια χρόνια ΝΤΡΟΠΗ για το ελληνικό μπάσκετ.

Όμως η χρονιά, όπως είπαμε, ήταν αποτυχημένη και για τον Παναθηναϊκό. Ξεκάθαρα πράγματα. Το τελευταίο διάστημα, τους τελευταίους δύο μήνες, η ομάδα του «τριφυλλιού» είχε μείνει από… βενζίνη. Παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων στα μεγάλα ραντεβού και δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να παίξει σύμφωνα με τις πραγματικές της δυνατότητες. Δικαιολογίες σαφώς και υπάρχουν. Αλλά θα είναι λάθος οι «πράσινοι» να μείνουν σε αυτές.

Η διοίκηση ξέρει τι πρέπει να κάνει για να προστατέψει τον Παναθηναϊκό και αυτό το άθλιο φαινόμενο να παταχθεί. Άλλωστε οι πρώτες κινήσεις έχουν ήδη γίνει και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει ήδη βγει μπροστά. Και με όσα έχουν γίνει και με τη συγγνώμη που ζήτησε από τον κόσμο. Το πρόβλημα έχει εντοπιστεί, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού το έχουν παραδεχθεί και έχουν ήδη ξεκινήσει να κάνουν ότι χρειάζεται για να το επιλύσουν.

Ο Παναθηναϊκός το τελευταίο δίμηνο ήταν προβληματικός. Και σε αυτό φέρουν ευθύνη άπαντες που είναι μέσα στην ομάδα. Με πρώτο τον προπονητή. Τον Εργκίν Αταμάν. Ο τεχνικός του «τριφυλλιού» είναι ο κύριος υπεύθυνος που δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα να δείξει πάνω στο παρκέ αυτό που έδειξε πέρσι. Την «πείνα», την… τρέλα στο μάτι, την ανάγκη για επιβίωση, την ανάγκη για νίκη. Οι «πράσινοι» στα κρίσιμα ήταν… μπλαζέ. Δεδομένο. Και η κριτική αυτή δεν είναι κρέμασμα στα μανταλάκια για τον Αταμάν. Είναι καταγραφή. Άλλωστε ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητες, τη δυναμική του και το γεγονός πως είναι ο άνθρωπος που έφερε και πάλι τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Και θα το κάνει ξανά.

Στον Παναθηναϊκό καμία υπομονή δεν έχει τελειώσει. Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση από κανέναν για κανέναν. Αυτά είναι για άλλες ομάδες. Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα πρωτάθλημα. Και αυτό «πόνεσε». Και επειδή το έχασε και επειδή ΕΠΡΕΠΕ να το χάσει.

Ο «πόνος» αυτός όμως θα κάνει τον Παναθηναϊκό ακόμα πιο δυνατό. Όχι «Θα». Τον έχει ήδη κάνει. Όλη η Ευρώπη «σφαζόταν» για τον Σορτς και οι «πράσινοι» ήταν σε μια γωνία και… γελούσαν. Και μπαμπ. Όχι Νικ Βάιλερ. Σκέτο μπαμπ. Την έκαναν τη δουλειά. Και έτσι θα γίνει και η υπόλοιπη δουλειά για την επόμενη ημέρα.

Μείνετε συντονισμένοι….

ΥΓ1: Τη διαφορά του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό την επισήμανε με τον πλέον προφανή τρόπο ο Δημήτρης Κοντός χθες βράδυ. «Εμάς μας περίμεναν στο πάρκινγκ για να μας υπενθυμίσουν πως υπηρετούμε τον μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας» είπε ο διοικητικός παράγοντας της ομάδας. Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

ΥΓ2: Σε μια αποτυχημένη του χρονιά ο Παναθηναϊκός είναι 50 χρόνια μετά. Τόσα χρόνια ακριβώς έχουν περάσει από το 1975. Όταν η ομάδα του Ντουξάιρ «οδηγούσε» τον Παναθηναϊκό του Κόντου, του Κοκολάκη, του Κέφαλου, του Παπαντωνίου και των άλλων «πράσινων» στην κατάκτηση του 15ου πρωταθλήματος της ιστορίας. Ότι πέτυχε δηλαδή ο Ολυμπιακός… χθες.

ΥΓ3: Χωρίς διάθεση ίντριγκας είναι πολύ περίεργα τα πράγματα στο λιμάνι. Από το «Η υπομονή μας τελείωσε» στα πανηγύρια μέσα σε λίγες ημέρες. Καταλαβαίνετε ότι κάτι άλλο παίζετε εκεί.

ΥΓ4: Σε πανικό ορισμένοι γιατί ο Παναθηναϊκός συνεργάζεται και πάλι με τον Τάκη Μπαλτάκο. Βλέπετε η προϊστορία του κορυφαίου νομικού παράγοντα της χώρας… τρομάζει…

ΥΓ5: Σε 12 ημέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια ακριβώς. Τρία χρόνια από την ημέρα που ο Βαγγέλης Λιόλιος είχε συγκαλέσει έκτακτη συνέντευξη Τύπου, στα γραφεία της ΕΟΚ, για να απαντήσει για ψευδή (όπως ο ίδιος τα χαρακτήρισε) δημοσιεύματα κατά του προσώπου του. Και τότε είχε πει ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες θα πραγματοποιούσε συνέντευξη Τύπου για να μιλήσει και για την διαιτησία. Τρία χρόνια μετά και ακόμα περιμένουμε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη. Αν ο Βαγγέλης Λιόλιος έδειχνε τα ίδια αντανακλαστικά που δείχνει για το… άτομό του, όποτε «πληγωνόταν» το ελληνικό μπάσκετ τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά οι μάσκες έχουν πέσει. Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.

ΥΓ6: Στο ΥΓ1 αναφερθήκαμε στη διαφορά του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό σύμφωνα με όσα έγραψε σε ανάρτησή του ο Δημήτρης Κοντός. Υπάρχει άλλη μία σκηνή που δείχνει την χαώδη διαφορά των δύο κόσμων. Πέρσι στις απονομές ο Σλούκας τράβαγε από το χέρι τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να σηκώσει μαζί του την κούπα. Και ο Γιαννακόπουλος όχι μόνο δεν ανέβηκε εξαφανίστηκε και από τις… φωτογραφίες. Φέτος οι αδελφοί έτρεξαν πρώτοι να την σηκώσουν και δεν άφησαν μόνο του ούτε τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη συνέντευξη Τύπου.

ΥΓ7: Στην ΚΕΔ/ΕΟΚ όλα γίνονται εν κρυπτώ. Συσκέψεις, ορισμοί, βαθμολογίες… Η διαφάνεια για την ΚΕΔ/ΕΟΚ είναι μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των ανθρώπων της. Είναι μια άγνωστη λέξη. Κάποια στιγμή θα πρέπει να βγουν όλα στο φως. Και η στιγμή είναι πολύ κοντά. Πολύ κοντά όμως…

ΥΓ8: Στην τρέλα πάνω μπορείς να πεις και μια κουβέντα παραπάνω. Αλλά όλα έχουν και ένα όριο. Ο άνθρωπος που έκανε ότι χειρότερο έχει δει ελληνικό γήπεδο και όχι μόνο δεν είχε το κουράγιο να βγει να ζητήσει μια συγγνώμη αλλά είπε ότι θα το ξαναέκανε «βαφτίστηκε» από τον Ολυμπιακό ως «ο άνθρωπος που πορεύεται στη ζωή του μόνο με την αλήθεια». Και την ατάκα αυτή κρατήστε τη για τις επόμενες ημέρες. Θα μας χρειαστεί…

Πρωτότυπο άρθρο