Από sdna.gr
Έχουμε τονίσει σε παλαιότερο κείμενο μας, από αυτή εδώ τη στήλη, πως ο Άρης μπορεί να επικεντρωθεί στο Κύπελλο και να δει την ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά του για μια μακρά πορεία. Ακόμη και τελικό.
Είναι - δεν είναι καλή η εικόνα της ομάδας, οι κιτρινόμαυροι έχουν καταφέρει να μαζέψουν 9 βαθμούς, με τρία στα τρία, και περιμένουν τον ΠΑΟΚ στην έδρα τους για το απόλυτο και το εγγυημένο εισιτήριο για... πολύ μακριά στον θεσμό.
Κατά τα άλλα η εικόνα και η καθημερινότητα στον πλανήτη Άρη δεν αλλάζει καθόλου. Μέτρια - εώς κακή - εικόνα, τραυματισμοί και γκρίνια. Εκεί που περιμέναμε να επιστρέψουν άπαντες και η ενδεκάδα να μην αποτελεί γρίφο για δυνατούς λύτες, να σου! ξαφνικό πρόβλημα με Μεντίλ και ενοχλήσεις για Δώνη. Ε, να θες να αγιάσεις και να μην μπορείς. Περιμένω εδώ και δύο μήνες να κάνω σοβαρή κριτική στον Χιμένεθ, όμως τι να πει κανείς; Ο άνθρωπος έχει τη μία αναποδιά πίσω από την άλλη. Πόσες απουσίες και προβλήματα να αντέξει ένα αγωνιστικό τμήμα; Πως να κρίνουμε τη δουλειά του, όταν κάθε εβδομάδα βλέπουμε και κάτι διαφορετικό.
Όσοι έπαιξαν (και δεν τραυματίστηκαν) σήμερα πάντως θέλουν αρκετή δουλίτσα. Η ομάδα θυμίζει οργανισμό σε καλοκαιρινή προετοιμασία - μήνα Νοέμβρη (οριακά) και πουθενά λόγος για ομοιογένεια, βελτίωση και επιθετικούς αυτοματισμούς. Ένα αδούλευτο σύνολο, από καλούς παίκτες μεν, αλλά από ανύπαρκτη διάθεση για ποδόσφαιρο και μηδενικούς στόχους δε!
Τι ακριβώς κυνηγάει ο Άρης; Σε τι στοχεύει; Όταν δεν μπορείς να έχεις βαθμολογικά κάτι κοντά στο απόλυτο, με ένα τέτοιο πρόγραμμα ως τώρα, πως μπορείς να μιλάς για τετράδα; Πόσοι πεταμένοι βαθμοί;
Αλήθεια, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας που ακριβώς βρίσκεται, να εξηγήσει τα καθημερινά προβλήματα του οργανισμού και να θέσει νέα δεδομένα;
Έστω, να τεθεί ένα όριο βρε αδερφέ, μια ημερομηνία, την οποία θα περιμένει ο κόσμος για να πει πως το αγωνιστικό θα στρώσει και οι τραυματισμοί λόγω κακής διαχείρησης και προετοιμασίας (ή λάθος επιλογής παικτών) θα καλμάρουν. Κάτι...
Η χρονιά περνάει και χάνεται και ο Άρης ακόμη... ετοιμάζεται.
Στα του ματς
Το Αιγάλεω είναι μια ομάδα που σίγουρα δεν εμπνέει τον φόβο, όμως σήμερα τα πήγε κάτι παραπάνω από εξαιρετικά. Απέναντι σε έναν Άρη των πολλών εκατομμυρίων και της πρώτης κατηγορίας οι γηπεδούχοι (που δεν έπαιζαν καν στην έδρα τους) κατάφεραν να ισοφαρίσουν, αλλά και να χάσουν μεγάλη ευκαιρία για το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που, προσωπικά, πιστεύω πως θα έβαζε σε πολύ δύσκολη θέση τους φιλοξενούμενους και θα τους ανάγκαζε να βγάλουν αντίδραση. Μια αντίδραση που ως τώρα αδυνατούν να παρουσιάσουν...
Ο Άρης είχε την πολυτέλεια να κάνει κουμάντο στον εναέριο χώρο του γηπέδου και σκόραρε τρεις φορές με το κεφάλι, μια με τον Ρόουζ, μια με τον Σούντμπεργκ και στο φινάλε με τον Μορόν. Τουτέστιν, 1-2, το οποίο έγινε σε νεκρό χρόνο 1-3, ίσα ίσα για να καρπωθεί ο Μορόν την προσπάθεια, μπας και αρχίσει να τα βάζει και στο πρωτάθλημα.
Από κυκλοφορία μπάλας πολύ λίγα πράγματα. Σίστο και Μορουτσάν δείχνουν πως αδυνατούν να βοηθήσουν επιθετικά, ακόμη και απέναντι στο Αιγάλεω. Αμυντικά, τουλάχιστον στα μπακ ο Άρης δείχνει πως έχει βρει μερικές λύσεις στο πρόσωπο του Τεχέρο και του Φαντικά, ενώ στο κέντρο Γένσεν και Παναγίδης χρειάστηκαν την "ένεση" Μόντσου, ώστε να γίνουν πιο εκφραστικοί. Αλλιώς... λίγα πράγματα.
Γενικά, χωρίς Μόντσου ο Άρης δεν πάει ούτε μέχρι το περίπτερο!
Σημείωση: Στον άσο το πρόβλημα ψυχολογίας παραμένει άλυτο, όμως οι τραυματισμοί και τα αρνητικά αποτελέσματα επισκιάζουν μια μεγάλη κουβέντα, η οποία κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει.
Ενόψει Ολυμπιακού οι μέρες που ακολουθούν είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες. Περιορισμένες λύσεις, κακή παράδοση και απαισιοδοξία. Στο χέρι των παικτών του Άρη είναι το να αποδείξουν πως μπορούν παραπάνω πράγματα, από τα ΠΟΛΥ λίγα που (πλέον) περιμένουμε.
ΥΓ Με την πρώτη ευκαιρία βάλε Μισεουί και μην τον βγάλεις ποτέ.